بهاره رهنما به صحنه برمی‌گردد
تاریخ انتشار: ۱۲ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۴۲۸۳۳۷
آفتاب‌‌نیوز :
یک نمایش در تئاترشهر، دو نمایش در عمارت نوفل لوشاتو، یک نمایش در تالار سنگلج و یک کنسرت نمایش در تالار وحدت نمایش‌هایی هستند که به زودی اجراهایشان را شروع می‌کنند:
«ریچارد کوتاهی، جهنم روده» در تئاترشهر
نمایش «ریچارد کوتاهی، جهنم روده» به کارگردانی سجاد یاری از ۱۱ دی در تالار چهارسوی تئاترشهر به صحنه می‌رود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این نمایش احمد افشاری، سامان ایرانی، ملیکا زارع، مهدیس احمدیان شالچی، سینا صبحی، مهدی عباسی، علی قراربخش، حوورا قربانی، شقایق کامشگران، امیرعباس مهدوی و امین مهران ایفای نقش می‌کنند. این نمایش درباره کارگردانی به نام میرهولد است که با موانع متعددی برای اجرای نمایشنامه «ریچارد سوم» نوشته شکسپیر مواجه است. روح او جایی میان آرمان و تنش گیر می‌افتد و لحظات متنوعی از روح یک کارگردان ناکام نمایش داده می‌شود.
دلاور سرزمین غرب و کشتی نوح در نوفل لوشاتو
نمایش «دلاور سرزمین غرب» به کارگردانی رضا ساغری، با نظر کارگردان و تهیه‌کننده و همزمان با تعویض مترجم، تغییر نام داد و بالاخره به اجرای عمومی رسید. «دلاور سرزمین غرب» با نام قبلی «خالی‌بند دنیای غرب» به نویسندگی جان میلینگتون سینگ، کارگردانی رضا ساغری و تهیه‌کنندگی امیرمسعود هیدارن چهارشنبه ۱۳ دی ماه اجراهای خود را در تماشاخانه نوفل لوشاتو آغاز میکند.
ساغری درباره انگیزه‌اش برای اجرای این نمایش گفت: وقتی نمایشنامه را خواندم، داستان «پدران و پسران» نوشته ایوان تورگنیف برایم تداعی شد و حتی چیزی مثل عقده ادیپ در متن دیدم، همچنین از دید روان‌شناسی، شخصیت‌پردازی و فرهنگی با متن بسیار عمیقی مواجه شدم و تمام تلاشم را کردم با اعمال تغییرات جزیی در متن، به فکر نویسنده نزدیک شوم. سبک و شیوه مد نظرم برای اجرای این نمایشنامه، رئال و یک نگرش بیومکانیک در اجراست، اما سعی‌ام بر این بوده تا خودم را به اصول متن پایبند نگه دارم، یعنی دقیقاً فضای متن را به اجرا دربیاورم، نه شیوه‌های نوین و نگرش عجیب و غریب فرمی.
در خلاصه داستان این نمایش آمده است: «در یک روستای دوردست ایرلندی، مرد غریبه‌ای به نام «کریستی ماهن» از راه می‌رسد و ادعا میکند پدرش را با بیل کشته است! شجاعت او باعث هیجان زیادی از جانب اهالی آن منطقه می‌شود و مردم آن روستا، کریستی را قهرمان خود می‌دانند، تا اینکه ...»
پویا جلالی، مبینا کلاته، راحله فاطمی، اشکان مهربخش، علی خالقی، امیرحسین زارعیان، مهدی اسکندری، حدیثه محموداُف، آویسا شریفی، آرینا دوده، ملینا مشایخی، جلال شهسواری، امیرحسین دهقان، مهدی مجنونی، فرهام محمدی و حسین شینی، بازیگران نمایش «دلاور سرزمین غرب» هستند.
علاوه بر این نمایش «کشتی نوح» هم این هفته اجراهایش را در عمارت نوفل لوشاتو شروع میکند. «کشتی نوح» نوشته محمود احدی‌نیا و به کارگردانی امیرعلی تقی‌زاده است و از دیروز ۱۰ دی اجراهایش را شروع کرده و تا ۱۰ بهمن ۱۴۰۲ هر شب ساعت ۱۹:۳۰ به مدت ۷۰ دقیقه روی صحنه می‌رود.
در این نمایش میلاد معیری، آذین نظری، مهدی یگانه، نیلوفر سالکی و مهوش شیخی ایفای نقش خواهند کرد، در خلاصه داستان این نمایش آمده است: «سریال تاریخی کشتی نوح کلید خورد!»
پویا جلالی، مبینا کلاته، اشکان مهربخش، علی خالقی، امیرحسین زارعیان، مهدی اسکندری، حدیثه محموداُف، آرینا دوده، ملینا مشایخی، آویسا شریفی، راحله فاطمی، حسین شینی جعفری، جلال شهسواری، امیرحسین دهقان، مهدی مجنونی و فرهام محمدی بازیگران این نمایش هستند.
«اپرت نیرنگ اورنگ» در تماشاخانه سنگلج
اپرت «نیرنگ اورنگ» با طراحی و کارگردانی مرتضی برزگرزادگان هم از ۱۱ دی در تماشاخانه سنگلج روی صحنه می‌رود.
این نمایش که نوشته سید هاشم خان شافع است با بازی بهاره رهنما، محمدرضا آزادفرد، افق ایرجی، محمد پورا، ارمغان پوررجب، فیروز حیدرزاده، افشین زعیم و سامان کرمی روی صحنه می‌رود. این نمایش درباره فردی فریبکار به نام اورنگ است که از کل کل ۲ ارباب استفاده میکند و بین آن‌ها اختلاف می‌اندازد و نیرنگ می‌زند. سایر بازیگران و گروه حرکت این نمایش کیمیا دین‌پژوه، عطاالله رادپور، حسین گوهریاب، الناز تهامی، مبینا تفرشی، امیرحسین جعفرپور، محمد ناصری هستند. اپرت «نیرنگ اورنگ» از ۱۱ دی ساعت ۱۹.۳۰ در تماشاخانه سنگلج اجرای خود را آغاز میکند.
«تروما» در تالار وحدت
در تالار وحدت هم یک کنسرت نمایش روی صحنه خواهد رفت. «تروما» به تهیه‌کنندگی حمید نیلی و کارگردانی احمد سلیمانی از ۱۲ دی ساعت ۱۸:۳۰ روی صحنه تالار وحدت می‌رود. احمد کاوری، ایوب آقاخانی، مجید رحمتی و رُزا بیات بازیگران نمایش «تروما» هستند که از ۱۲ دی ساعت ۱۸:۳۰ روی صحنه تالار وحدت اجرا خواهد شد. تروما که پیش از این با نام «ژنرال» به مخاطبان معرفی شد، بر اساس یک ایده گروهی و با همراهی ایوب آقاخانی به عنوان سرپرست نویسندگان به رشته تحریر درآمده است.
همچنین حسین پارسایی، نویسنده و کارگردان تئاتر به عنوان مدیر هنری با این پروژه همراه است.
منبع: همشهری آنلاینمنبع: آفتاب
کلیدواژه: بهاره رهنما نوفل لوشاتو صحنه می رود تالار وحدت کشتی نوح روی صحنه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۴۲۸۳۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا ژاپنی‌ها به نقاشی «ارواح» علاقه دارند؟
شوهر اویوا می‌خواست دوباره با همسایه ثروتمندش ازدواج کند، اما همسرش هنوز زنده بود. او ابتدا سعی کرد اویوا را مسموم کند، اما به جای اینکه او را بکشد، او را به طرز وحشتناکی زشت کرد. سپس او را به رودخانه انداخت تا غرق شود که موفقیت‌آمیز بود. اما بعداً، وقتی به آن رودخانه بازگشت، روح اویوا از آب برخاست تا او را به هرکجا که رفت تسخیر کند!
به گزارش فرادید، تصاویر خوفناکی از این داستان ارواح ژاپنی و سایر موارد مشابه آن، موضوع نمایشگاهی در موزه ملی هنر آسیایی اسمیتسونین است؛ نمایشگاهی با عنوان: «نمایش ماوراء طبیعی: ارواح و تئاتر در چاپ ژاپنی».
قرن‌ها پیش، داستان‌های ارواح در ژاپن بسیار نقل می‌شدند. بیش از ۵۰ اثر به نمایش گذاشته‌شده از سال‌های ۱۷۰۰ تا ۱۹۰۰ توسط هنرمندان ژاپنی، نمایانگر قدرت ماندگار هنر چاپ چوبی و داستان‌هایی است که امروزه در ژاپن همچنان رونق دارند.
داستان اویوا، همسر وفاداری که روحش برای تسخیر شوهر قاتلش بازگشت، سال ۱۸۲۵ در نمایش کابوکی «داستان ارواح یوتسویا در توکایدو» توسط تسورویا نانبوکو روایت شد.
کیت بروکس، از متصدیان نمایشگاه، می‌گوید: اگرچه موضوع ماوراء طبیعی مدت‌ها بخشی از فرهنگ ژاپنی بوده، دوره اِدو (۱۶۰۳-۱۸۶۸) و این تولید خاص به این ژانر اهمیت دائمی داد.
تصاویری از این نمایش ارواح و سایر نمایشنامه‌های آن زمان برای مشتریانی که خواهان داشتن یادگاری از نمایش و بازیگران خاص آن در قالب چاپ چوبی بودند، توسط هنرمندان بازتولید شد.
کابوکی که در دوره ادو ایجاد شد، به دلیل اجراهای دارای سبک و جلوه‌های ویژه پیچیده‌ای شهرت یافت که آن را به یک سرگرمی محبوب برای مخاطبان تبدیل می‌کرد.
بروکس می‌گوید: «ترفندهای روی صحنه مانند درهای مخفی و وسایل زیاد صحنه نمایش مانند خون مصنوعی، وسایلی مانند سیم که شخصیت‌ها با کمک آن‌ها پرواز می‌کردند، همگی نشان‌دهنده حضور ارواح بودند.»
هزاران چاپ با قیمت‌های شگفت‌آور ایجاد و در دسترس قرار گرفت. بروکس می‌گوید در دهه ۱۸۴۰، یک چاپ چوبی چندرنگ تک ورق به قیمت یک وعده نودل بود.
چنین نمونه‌های رنگارنگ و زنده‌ای به ندرت پس از نزدیک به دو قرن باقی می‌مانند، به‌ویژه چاپ‌هایی که شامل برگه‌های کاغذی بلند می‌شدند تا جلوه‌های پیچیده صحنه را منعکس کنند.
یکی از چاپ‌های چوبی استادانه این نمایش سال ۱۸۶۱ توسط اوتاگاوا کونیسادا ساخته شد. در این چاپ، بدن اویوا را می‌بینید که با یک قلاب ماهیگیری به سطح کشیده شده و با بالا بردن برگه، جسد دوم را می‌بینید، خدمتکاری که ناخن‌های دستش بعد از مرگ همچنان رشد می‌کنند.
این ترفند روی صحنه گیراتر است، چون هر دو جسد توسط یک بازیگر به تصویر کشیده می‌شوند که لباسش را سریع عوض میکند.
در دهه ۱۸۶۰، نزدیک ۴۰ سال از کاربرد ترفند صحنه می‌گذشت و در آن دهه، از مخازن واقعی آب روی صحنه استفاده میشد. بروکس می‌گوید چاپ‌ها برای بزرگداشت این ترفند ایجاد شدند. این قبیل چاپ‌ها نادر هستند، به خصوص آن‌هایی که کاملاً سالم باقی ماندند.
ارواح قرن‌ها در تئاتر «نو» برجسته بودند و هدف آن‌ها، مخاطبان نخبه‌تر و باهوش‌تر بود.
شاکیو، از سری «صد بدون نمایشنامه»، تسوکیوکا کوگیو، چاپ چوبی، ۱۹۲۷-۱۹۲۲ موزه ملی هنر آسیایی
فرانک فِلتِنز، از متصدیان این نمایشگاه می‌گوید: «آن مراسم شامل رقص، سرود و شخصیت‌هایی با ماسک‌های چوبی استادانه میشد. او می‌گوید: گذاشتن ماسک به این معنا بود که فرد اساساً نه تنها جوهره آن نقش را به خود می‌گیرد، بلکه در حال تبدیل شدن به آن است. این نوعی انتقال روح است که برای آن‌ها اتفاق می‌افتد.»
تسوکیکا کوگیو، هنرمند قرن نوزدهم در زمینه چاپ چوبی، نه تنها با مستند کردن شخصیت‌های ترسناک، بلکه با نشان دادن بازیگران پشت نقاب‌ها و خلق تصاویر پشت صحنه تئاتر برای نخستین بار، دست روی علاقه روزافزون به نو گذاشت.
فلتنز می‌گوید: «این نگاه دزدکی به پشت صحنه تقریباً به نوعی توهین‌آمیز است، چون اسطوره‌شناسی نو را از بین می‌برد.»
«داستان‌های نو شاید به اندازه کابوکی در بازتولید شبح‌ها مهیج نبوده باشند، اما در عوض فرم آن‌ها داستان‌هایی از گذشته‌های دور بود و آن داستان‌ها اغلب با مکان‌های خاص در سراسر ژاپن مرتبط هستند».
«آن داستان‌ها از طریق ارواح مرتبط با آن مکان‌ها بیان می‌شوند و ارواح برای حافظه محلی حکم مجرای ارتباطی را دارند.»
به راستی چرا ارواح در سنت‌های فرهنگی ژاپن دوام آورده‌اند و در دوره ادو احیا شدند؟
به نقل از پِرل مُسکوویتز مجموعه‌دار که همراه همسرش سیمور مسکوویتز، صدها اثر چاپی را به موزه هدیه داده، در کاتالوگ نوشته شده که شاید راهی برای نمایش جامعه‌ی در حال تغییر بوده است: «حدس من اینست که این داستان‌های شبح‌آلود اشکالی از عدالت در جامعه‌ی فئودالی بودند که در آن، اقتدار طبقه حاکم، مطلق بود».
«در چنین سیستم طبقاتی ناعادلانه‌ای، تماشای این نوع نمایش‌ها که در آن‌ها، ارواح می‌توانستند به روشی که مردم نمی‌توانند انتقام بگیرند و عدالت را از طریق این نقشه‌های انتقام‌جویانه اجرا کنند، نوعی تخلیه روانی بود.»
بروکس می‌گوید دانستن شمار چاپ‌های آن زمان دشوار است و مردم هنوز آن‌ها را با روش‌های سنتی می‌سازند.
بینندگان حتماً می‌توانند این تصاویر ارواح را به تصاویر ترسناک فیلم‌های مدرن ژاپنی مانند Ringu محصول ۱۹۹۸ و بازآفرینی انگلیسی آن به نام The Ring محصول ۲۰۰۲ مرتبط کنند.
بروکس می‌گوید: «ارواح ژاپنی چیزهایی هستند که مردم آن‌ها را فیلم‌های ترسناک ژاپنی می‌شناسند. بنابراین حتی اگر تخصصی در این موضوع نداشته باشید، همچنان می‌توانید چیزهایی ببینید که می‌شناسید و به آن‌ها علاقه دارید.»
کانال عصر ایران در تلگرام
جاده کندوان یک طرفه شد